کليات :

از آنجا که بر روي ورزشکاران زن پژوهشهاي دقيق و گسترده اي صورت نگرفته است يک اتفاق نظر و تفاهم کلي در مورد سطح عملکرد آنها وجود ندارد . وجود اختلافات فيزيولوژيک و نيز ساختاري بين جنس زن و مرد هم مزيد بر علت شده است . در اينجا به  تعدادي از ويژگي هاي جنس مؤنث در ارتباط با ورزش و فعاليت بدني اشاره مي کنيم .

  • اگر چه بر اساس نظرسنجي ها ، اکثر ورزشکاران زن معتقد به افت عملکرد بدني در دوران قاعدگي هستند . اما از لحاظ فيزيکي زناني بوده اند که در طي زمان قاعدگي قادر به شکستن رکوردهاي جهاني شده اند .
  • فعاليت ورزشي شديد سبب کاستن سطح استروژن خون مي شود ، اما لزوماً بر سطح عملکرد بدني اثري ندارند .
  • در تمرينات با شدت برابر ، اختلافي در ميزان بروز آسيبهاي ناشي از ورزش در زن و مرد ديده نمي شود .
  • قرصهاي ضدبارداري هر چند ممکن است سبب تغييرات چشمگيرفيزيولوژيک در بدن زن شوند، اما تأثير عمده اي روي عملکرد فرد نخواهند گذاشت .
  • حاملگي در ۲ تا ۳ ماه اول ، اثر منفي روي عملکرد نمي گذارد ، لابد مي دانيد در المپيک سال ۱۹۵۶ ملبورن ، ۳ تن از برندگان مدال طلا حامله بودند . حتي بعد از طي حاملگي اگر وضعيت جسمي و شکل پيش از حامگي زن بازگردد ، مشکلي در رقابتهاي ورزشي نخواهد داشت .
  • ورزش سبب بهبود دانستيه ( تراکم ) استخوان زنان نمي شود بلکه فقط سبب حفظ آن مي گردد . در صورت مصرف مقادير کافي کلسيم ، ورزش احتمالاً در شکل گيري استخوانهاي قويتر کمک خواهد کرد .
  • هيچ محدوديت سني براي شرکت در ورزشهاي استقامتي وجود ندارد . حتي زنان ۸۰ ساله هم توانايي شرکت منظم در دوهاي ماراتن را دارند ، اگر چه مدت زمان طي شده بيشتر خواهد بود .
دقيقاً معلوم نيست که آيا زنان سريعتر مي دوند يا مردان ؟ فقط مي دانيم که در ازاي هر دهه عمر ، زنان توانايي سرعت بخشي در دويدن به ميزان ۱۴ متر در دقيقه دارند . در حاليکه اين رقم براي مردان ۷ متر در دقيقه است . البته با توجه به اختلالات فيزيکي به نظر نمي رسد که زنان توانايي غلبه بر مردان در مسافتهاي کوتاه را داشته باشند . اما ، عکس اين موضوع در دوهاي با مسافت طولاني صدق مي کند که به نظر مي رسد به علت چربي بالاتر موجود در بدن زنان است  و به عنوان منبع انرژي عمل مي کند . به علاوه تعريق در دماهاي بالاتر بدن ، سبب حفظ و نگهداري بيشتر آب بدن خواهد شد